Ervaring: geen RSI, rug- en nekklachten meer!

Mijn naam is Merel en ik ben 28 jaar; ik woon onder Rotterdam en ik werk in Den Haag.

Jarenlang (ongeveer vanaf mijn 17^e) heb ik last van rug- en nekklachten en hoofdpijn.

Hiervoor ben ik al talloze keren onder behandeling geweest bij een fysiotherapeut, manueel therapeut en een kraker. Dit bood soms wat verlichting, maar altijd tijdelijk.

De laatste vijf jaar, sinds ik een fulltime baan heb achter de computer en veel in de auto zit, begonnen er steeds meer klachten te ontstaan. Naast de bekende rug- en nekklachten en hoofdpijn, begon ik ook een ontzettend trekkende pijn in de zij- en voorkant van mijn nek, mijn borstspieren, kaakspieren, schouders, armen en ontzettende druk op de ogen te krijgen.

Soms zelfs een dood gevoel in de armen en handen en ook was er sprake van krachtverlies. Ik liet soms dingen vallen, had moeite met mijn haar wassen en dingen als stofzuigen of ramen lappen kon ik sowieso vergeten. Dit had een enorme impact op mijn dagelijkse leven.

Ook tijdens het werk kreeg ik steeds meer pijn, soms zo erg dat ik huilend naar huis reed in de auto. Hier was ik toch te jong voor….?

In de tussentijd liep ik nog steeds bij de fysio, de manueeltherapeut, de chiropractor, de masseur en inmiddels ook de acupuncturist en triggerpointtherapeut. Iedere week had ik minimaal 2 afspraken ergens staan om de dagen door te kunnen komen. Dit kostte mij, naast veel tijd, ook veel geld. En het leverde zo weinig verlichting op. Overal werd ik afgescheept met het verhaal dat ik RSI had en ik zat dagelijks met ingetapete armen op mijn werk.

Ten einde raad besloot ik (weer) langs mijn huisarts te gaan. Na enig aandringen (zij wilde mij weer opnieuw naar de fysio sturen of pijnstillers meegeven die niet hielpen) ben ik toen doorgestuurd naar de neuroloog. Deze arts heeft allerlei tests gedaan om te zien of alles wel goed functioneerde vanuit de hersenen. (Gelukkig) bleek er niets aan de hand. Dus daar werd ik weer weggestuurd. Weer ten einde raad naar de huisarts. Zij stuurde me toen maar door naar de pijnpoli in het ziekenhuis.

In het Ikazia Ziekenhuis in Rotterdam hebben ze mij toen Prednison-injecties gegeven tussen de schouderbladen en in de nek. De Prednison zou dan uitwaaieren naar de schouders en armen.

Helaas heeft ook dit niets gedaan, ik heb alleen maar 2 maanden last gehad van de bijwerkingen van de Prednison (zweetaanvallen, plotseling een hoofd als een tomaat, onderhuidse jeuk).

Omdat ze het bij de pijnpoli ook niet meer wisten heb ik een pak Morfine mee naar huis gekregen die ik mezelf mocht toedienen als ik het niet meer uithield. Regelmatig lag ik na mijn werk thuis op de bank onder invloed van de Morfine, nergens meer toe in staat. Het nadeligste effect was dat de dag erna de klachten altijd erger waren. Ik was in een cirkeltje beland.

Ik kreeg het advies om een revalidatietraject in het ziekenhuis in te gaan, 4 dagdelen per week. Dit betekende dat ik deels in de ziektewet zou komen. Daarnaast zeiden ze in het ziekenhuis al dat de kans op verbetering bijna nihil was. Niet echt motiverend dus. Vlak daarna hoorde in van Oogbalans…

Vanaf december 2011 ben ik onder behandeling bij een Triggerpointtherapeute in Oss, via de masseuse waar ik kwam. Vanaf dat moment is letterlijk de kwaliteit van mijn leven groter geworden. Haar behandelingen gaven mij al veel verlichting en zij raadde mij aan naar Oogbalans te gaan. Zelf was zij hier ook onder behandeling en vertelde mij haar ervaring. Toen begon er ergens een belletje te rinkelen. Want ik zag ook al jaren niet comfortabel. Ja, ik droeg al jaren lenzen en die waren qua scherpte goed, maar toch keek ik nooit ‘lekker’. Daarnaast was ik overgevoelig voor licht, ik reed zelfs op een miezerige dag met een zonnebril op in de auto. Lezen ging ook langzaam, ik sloeg soms hele stukken over. Het vangen van een bal was een ramp, als kind had ik daar al moeite mee. Ook diepte zien was moeilijk en was ik nachtblind. Allemaal klachten die zij opsomde.

Ik besloot in juni 2012 Rob een mail te sturen met een omschrijving van mijn klachten. Voor Rob was het een duidelijk verhaal; hij wist bijna zeker dat hij mij kon helpen. In eerste instantie was ik nog redelijk sceptisch, ik was immers stad en land al af geweest en nergens écht geholpen. Ik moest het nog maar zien. Daarnaast was de afstand Den Haag – Berlicum ook niet ideaal.

Een week later zat ik bij Rob in de stoel en heeft hij diverse testjes gedaan. Het fijne was, dat deze tests meetbaar zijn. Je ziet dus ook echt concreet hoe je scoort. Hieruit bleek direct dat mijn ogen niet goed samenwerkten, zelfs het volgen van een pen was al moeilijk.

Rob stelde een behandelplan op en in augustus (i.v.m. vakanties) zijn we begonnen met Syntonic-trainingen. Ik kreeg een lamp mee naar huis en een rood en een groen brilletje, en iedere dag moest ik eerst met rode brilletje en daarna met het groene brilletje in de lamp kijken. Wat een verademing… ik voelde tijdens het kijken direct verandering, ontspanning op mijn ogen en in de nek en schouders. Meestal mocht ik 2 weken wegblijven en dan testte Rob door diverse oefeningen mijn resultaat van dat moment. Ik ging met sprongen vooruit. Ik voelde dat we nu eindelijk bezig waren de oorzaak van mijn klachten aan te pakken i.p.v. de gevolgen te proberen te minderen. De pijn nam zienderogen af.

Na 6 Syntonic-sessies was het tijd voor de oogtrainingen. Ik kwam bij Karin terecht en zij gaf mij bij elke sessie oefeningen mee die ik dagelijks thuis moest doen. Ook hiermee ging ik met sprongen vooruit. Mijn ‘systeem’ leerde door deze oefeningen de verbeteringen die waren ontstaan door de Syntonic-training, vast te houden. Het leek een opgave om iedere ochtend om 6 uur aan de tafel te zitten om de oefeningen te doen, maar ik kreeg er zoveel voor terug. Ik begon comfortabel te kijken en de pijn was nagenoeg weg.

Inmiddels mag ik een half jaar wegblijven en heb ik voor in de tussentijd onderhoudsoefeningen meegekregen. Deze moet ik 2x per week doen om ervoor te zorgen dat ik niet weer achteruit ga. Gelukkig ken ik mijn systeem door alle oefeningen zo goed, dat ik precies weet wanneer het tijd is om te oefenen. In het ergste geval zal ik de rest van mijn leven 2x per week oefeningen moeten doen. Ik heb het er graag voor over. Want wat is nou 2x een kwartiertje oefenen tegenover een pijnvrij leven?

Rob en Karin, ontzettend bedankt!!

Merel, Rotterdam, April 2013

Benieuwd of wij u kunnen helpen?  Doe de test en ontdek of wij iets voor u kunnen betekenen.

Benieuwd of wij u kunnen helpen?  Doe de test en ontdek of wij iets voor u kunnen betekenen.