Al 10 jaar lang kampte ik met vermoeidheid, dit werd fysiek én daarna ook mentaal belemmerend voor alles wat ik deed en het bepaalde hoeveel ik kon genieten van de dingen om me heen.
Slecht zien, pijnlijke ogen, hoofdpijn, moe worden van het kijken, letterlijk niet kunnen focussen op dat waar je naar kijkt, altijd het gevoel hebben dat je de beelden moet ‘halen of zelf moet maken’, lezen ging niet langer dan een paar regels goed, autorijden gaf uitputting, zelf bewegen als de wereld ook beweegt (wandelen en fietsen) gaf misselijkheid en duizeligheid. Ik kan nog veel meer noemen (fysieke klachten, gespannen lijf, slecht humeur), maar dit waren de dingen die me het meest impact hadden op hoe ik de wereld om me heen beleefde, hoe ‘kijken’ steeds weer leidde tot uitputting van mijn hele systeem. Het genieten op de oude manier verdween, ik moest daarom steeds op zoek naar andere dingen om van te genieten. Gelukkig ben ik van nature echt een blij en opgewekt mens, dan houd je het lang vol 🙂
Baan opgezegd, mee leren leven, ik ben zelfs yogadocent geworden met een inmiddels eigen yogapraktijk. Toch bleef ik klachten houden, ook al was het al veel minder, logisch als je minder hoeft en minder intensief leeft. Overbelasting bleef constant een factor waar ik rekening mee had te houden, dagelijks, altijd.
Na de intake gaf Rob me de definitie van hoe ik het beleefde: ‘Je hebt een visuele burnout’.
Ook al is het maar een naam, eindelijk kon ik het plaatsen en was er ook iets aan te doen. Haarfijn, met eenvoudige testjes rafelde Rob het probleem uit elkaar. ‘Met je ogen zelf is niets mis, maar met de verwerking van de beelden in je hersenen gaat iets mis. Het kost je hersenen enorm veel moeite om er een samenhangend en stabiel geheel van te maken, met de juiste diepte, kleur, etc, etc.’ Tja, van dat visuele gedoe in je brein krijg je wel een burn-out.
Nu, een half jaartje verder, iedere twee weken nieuwe oefeningen gekregen, dagelijks 10 min tijd besteed. Een wereld van verschil! Meer energie, een helder en stabiel beeld (met diepte!), kan weer langere teksten lezen, autorijden geen probleem meer, lichamelijk weer sterker, veel minder momenten duizelig of misselijk, geen hoofdpijn meer, sporten is weer een feestje. Dat is genieten, voor mij én de mensen om me heen!
Ohja, ook een nadeel: je moet blijven oefenen, de rest van je leven. Reken maar, dat doe ik!
Mijn dank is dan ook groot!

Sylvia de Groot, ‘s-Hertogenbosch

Toon alle ervaringen

 

Benieuwd of wij u kunnen helpen?  Doe de test en ontdek of wij iets voor u kunnen betekenen.