Alvorens ik mijn verhaal met jullie deel zal ik me even voorstellen.
Mijn naam is Riet van Mook, ik ben 52 jaar, getrouwd en moeder van drie kinderen. In mijn vrije tijd ga ik hardlopen, variërend in afstanden en minimaal drie keer per week. Af en toe wil ik meedoen aan een wedstrijdje en halve marathons. Vanaf mijn elfde heb ik hard gelopen, totdat tien jaar geleden verschillende klachten roet in het eten gooiden. Ik kreeg last van mijn rug, daarna mijn voeten, benen en vervolgens ook nog van mijn tenen. De geleerden stelden dat de boel versleten was, met als gevolg dat ik kennis ging maken met steunzolen en teenstukjes om het lopen weer gemakkelijker te maken. Ik moet toegeven dat ik wel liep maar helaas voor mijn gevoel niet lekker.
In 2008 werd vastgesteld dat ik hielspoor had en kon ik gedurende twee jaar niet veel en zeker niet hardlopen. Het was zoeken naar steeds weer een nieuw paar schoenen die een beetje lekker aanvoelden en waar die steunzolen ook in konden. Een groot nadeel was dat ik van schoenmaat 38 naar schoenmaat 39, 40 of zelfs 41 ging. Iedere stap die ik zette voelde ik. De orthopeed en podologen begrepen niet waarom ik telkens terugkwam, ik had hiervoor echter reden genoeg: de steunzolen zaten en voelden niet goed en telkens had ik nieuwe klachten (daarnaast bleef die hielspoor terugkomen).
Zodra iemand me vroeg hoe het met me ging viel mij op dat het gesprek alleen over mijn voeten ging, iets waar ik een ontzettende hekel aan begon te krijgen, maar het waren ook steeds mijn voeten die blokkeerden. In augustus 2013 keerde de hielspoor opnieuw terug. Vreemd, zeker vanwege het feit dat ik met alles rekening hield en op tijd rust nam.
Ik vroeg me af waarom het steeds terugkeerde. In september 2013 weer nieuwe steunzolen en teenstukjes maar die hadden geen baat. Ik ging steeds meer bergafwaarts dan opwaarts en het deed me denken aan de hielspoor van 2008. Ik moest er niet aan denken er weer een paar jaar uit te liggen. Ik heb dit adres bedankt en heb op advies van mijn broer een afspraak gemaakt bij AMRIsport te Bruchem.
De Heer Hans van Gemert vertelde me al meteen dat het niet in mijn voeten zat, maar in mijn ogen. Om het zeker te weten diende ik twee weken iedere dag mijn ogen te druppelen en daarna terug te komen. Als het echt aan mijn ogen lag moest hij me doorverwijzen naar een optometrist. Ik kon het allemaal niet echt geloven maar ben voor alles in en toch zeker als het ten goede van mijzelf komt. Hans stuurde mij door naar één van de beste optometristen in de buurt, namelijk Rob Gevers in Berlicum.
In december 2013 had ik mijn eerste afspraak met Rob Gevers. Ik wist niet goed wat me te wachten stond, maar ik kon ook niet wachten om aan iets nieuws te beginnen. Wie had immers verwacht dat de problemen teruggeleid konden worden naar mijn ogen? De eerste afspraak met Rob was aangenaam, hij was duidelijk en deed een ogen test waaruit bleek dat ik het niet al te best zag. Ik vond het allemaal erg bizar, ongeloofwaardig en vreemd. Ik ben zoveel jaren bezig geweest om een beetje lekker te kunnen lopen en nu in een paar weken valt het kwartje. Mijn man was bij deze afspraak aanwezig en hij zag ook meteen wat Rob hiermee bedoelde. Concluderend bleek dat ik uit balans was, dit was duidelijk te zien aan de stand van mijn ogen en oren. De grote vraag was natuurlijk wat er nu verder zou moeten gebeuren om mij weer in balans te krijgen.
Ik had weer goede hoop en in januari 2014 ben ik begonnen met Syntonic (lichttherapie) en daar had ik al snel baat bij. Na deze sessie kreeg ik visuele training van Christa. Tijdens de sessies had ik zelf het gevoel steeds beter te gaan zien. Ik dacht een bril te moeten maar dat is (gelukkig) op dit moment nog niet noodzakelijk. Alle oefeningen die ik moest doen leken zo simpel maar het uitoefenen was toch wel hard werken en dat is het nog steeds. Ik ben op visueel niveau sterk verbeterd, maar het is nog steeds niet zoals het moet zijn. Dat kan in mijn visie ook niet, want dit is iets wat ik in 10 jaar heb opgebouwd. Ik blijf mijn oefeningen doen, op advies van Rob en Christa, en ik hoop dat bij de eerstvolgende controle alles nog meer verbeterd is. Het is nu of nooit maar ik ga ervoor!
Kortom deze behandeling heeft ontzettend veel positieve punten met zich meegebracht. Allereerst is benoemenswaardig dat ik eerst niet kon lopen zonder teenspalken en steunzolen (gedurende tien jaar) met alle klachten van dien, en nu vanaf januari 2014 niets meer in mijn schoenen hoef te dragen om een beetje lekker te kunnen lopen. Een ander voordeel is dat ik terug ben naar mijn oorspronkelijke schoenmaat 38. Het voelt eerlijk nog niet voor honderd procent, maar ik geef het een jaar. Het is nu juli en zo heb ik nog tot eind dit jaar. Wel vind ik het jammer dat de verzekeringen deze behandeling niet willen/kunnen vergoeden, terwijl zoveel mensen hier baat bij zouden hebben…
Ik wil graag afsluiten door Rob en Christa te bedanken voor de hulp die jullie mij hebben geboden en dan niet te vergeten Hans van Gemert van AMRIsport want deze heeft mij uiteindelijk doorverwezen naar een goed en vertrouwd adres.
Riet van Mook, Plaatsnaam
Toon alle ervaringen
Benieuwd of wij u kunnen helpen? Doe de test en ontdek of wij iets voor u kunnen betekenen.